تاریخ مد و فشن – دهه ۱۹۳۰

در دهه ی ۱۹۳۰ بسیاری طراحان مد با نقد طراحی های قدیمی، شروع به حفظ سبک های فمینیستی کردند. در ادامه بررسی تحولات مد، در این مطلب از مجله دنیای مد به سراغ مد دهه 1930 می‌رویم.

اتفاق خاصی در دنیای مد و فشن دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ نیافتاد. این دو دهه از نظر سبک و استایل کاملاً شبیه به هم هستند و در نتیجه بحران های اقتصادی و همچنین جنگ جهانی دوم با هم گره خورده‌اند. بنابراین آغاز دهه ۱۹۳۰ جرقه های مد (تقریباً) ۲۰ سال آینده را رقم می زند که کم و بیش بازتاب مستقیمی از شرایط جامعه بود.

عوامل تاثیرگذار بر دهه 1930

رکود اقتصادی و اوضاع مضطرب جنگ جهانی، بر صنعت مد نیز تأثیر گذار بود. اوضاع بد اقتصادی و اجتماعی باعث شد طراحان از پارچه‌های ارزان‌تر مانند ریون، نایلون و ویسکوز، برای تولید لباس استفاده کنند و سادگی به یک فضیلت جدید تبدیل شد. مد زنان از سبک بی پروا و جسورانه دهه 1920 به سمت سیلوئت رمانتیک و زنانه نزدیک شد. به جای مدل مویی بلند مدل موی زنانه استاندارد دهه 1930 ، یک فرم کوتاه و متوسط ​​بود.

هالیوود در دهه 1930 نقش مهمی در معرفی طراحان و ترندهای مد داشت. مثلا بعد از فیلم تارزان، چاپ های انیمال (پوست حیوانات) مد شد و یا استایل کژوال تحت‌تاثیر فیلم‌های هالیوودی رواج بیشتری پیدا کرد.

گرتا گاربو و جوآن کرافورد دو شخصیت و هنرمند تاثیرگذار در مد دهه 1930 بودند. در این دهه زنان زیادی به تقلید از گرتا گاربو، کت‌و شلوار پوشیدند و زنان بسیاری هم آرایش صورت جوآن کرافورد را تقلید می‌کردند.

استایل در مد دهه ۱۹۳۰

مد دهه 1930 بر لباس های اندامی، بازتر و کوتاه تر شد که بر روی بدن زنان تمرکز داشت. شرایط اقتصادی اجازه استفاده از جزئیات عجیب را نمی‌داد. پارچه های متالیک و تزئینات پولکی و لباس‌های پشت باز برای لباس شب محبوب شد.

استفاده از لباس های طرح دار با یقه های جالب، کمربندهای زیبا و جزئیاتی مانند پاپیون و نوار (قیطان) همراه بود. در دهه 1930 به سلامتی و زیبایی اهمیت زیادی داده می‌شد و مثلا در بریتانیا اتحادیه‌ای برای بهداشت و زیبایی زنان با شعار “حرکت، زندگی است” شروع به کار کرده بود. هدف اصلی این اتحادیه، سلامت ذهن و بدن زنان بود. از مهم‌ترین تاثیرات این انجمن‌ها توجه بیشتر به ورزش به‌عنوان یک نیاز ضروری بود.

پوشیدن شلوار به عنوان یک قطعه لباس روزانه و لباس شب زیبا مورد توجه قرار گرفت، اگرچه هنوز بیشتر در مسابقات ورزشی بود، اما شلوار را به عنوان یک ترند مد می‌پوشیدند.

مد زنان در دهه 1930

در اوایل دهه ۳۰ ، مد زنان به آرامی از حالت پسرانه دهه ۱۹۲۰ به مدل‌های زنانه تبدیل شد. لباس زنان این دهه به گونه‌ای طراحی شدند که منحنی های طبیعی بدن زن را برجسته می‌کردند، خط کمر به جای طبیعی خود بازگشت، تأکید اندکی بر بالاتنه بود. شانه های بزرگ و اغراق آمیز رایج شد، انواع آستین های کوتاه پفی، پروانه ای، تنگ و بلند و چین دار ترند شد.

سیلوئت لباس زنانه کشیده و نزدیک به فرم طبیعی بدن بود. لباس‌ها رنگی‌تر از قبل و جزئیات زنانه بیشتری داشت. استفاده از پارچه‌های طرح‌دار، گل و خال خالی، و سایه های آبی، قرمز، صورتی، سبز و نخودی در لباس‌های زنانه بیشتر دیده می‌شد.

به جز پیراهن، دامن و بلوز نیز ترکیبی رایجی شد. دامن‌ها دراپه، در قسمت کمر تنگ و به سمت پایین فون بودند. در مورد شلوار نیز، در قسمت کمر بلند و دمپا گشادی داشت. جامپسوت ها نیز به کمد لباس زنان اضافه شدند.

لباس شب پر زرق و برق تر و بازتاب جذابی از لباس روز، اما ساده‌تر از قبل، بود. لباس های عصر و شب در دهه ۱۹۳۰ بلند تا زیر زانو و کاملاً زنانه، پشت باز و اغلب بدون آستین (یا آستین کوتاه) بودند، و استفاده از دکمه ها، پاپیون ها، برش ها و کمربندها، به زیبایی لباس کمک می‌کردند. با اینکه پارچه‌های گران‌قیمتی در دسترس نبود، همچنان تزئینات و جزئیات لباس‌ها پر زرق‌ و برق و ظریف بود.

لوازم جانبی اجزای حیاتی یک لباس بودند، کلاه، دستکش و کیف کلاچ مورد استفاده قرار گرفت.

زیبایی در دهه ۱۹۳۰

آرایش زنان ساده اما دارای ویژگی های خاصی بود. ابروهای نازک هلالی و موی کوتاه یا جمع تاب‌دار طرفدار داشت. بابلیس یکی از لوازم ضروری در آرایش مو این دهه بود. موها را با بابلیس پیچ و تاب می‌دادند و بعد حلقه‌های پیچ‌خورده در کف یا اطراف سر آرایش می‌کردند.

مد مردان در دهه ۱۹۳۰

مد مردان این دهه نیز مانند زنان تحت تاثیر سینما بود. در حالی که کت و شلوارها هنوز برای مراسم رسمی و کار استفاده می شدند، لباس های کژوال مانند ژاکت های بافتنی و پیراهن های یقه نرم در طول روز محبوبیت بیشتری پیدا کردند، حتی کراوات ها هم دیگر اجباری نبودند. کت ترنچ و ژاکت بامبر نیز در دهه 1930 به عنوان لباس‌های بیرون غیر رسمی محبوبیت یافتند.

البته لباس رسمی به کلی از بین نرفت و تاکسیدو همچنان یک انتخاب محبوب بود. اما با وجود تنوع پارچه‌ای، کت‌ و شلوارهای مردانه از پارچه‌های منعطف‌تری تهیه می‌شد. گشادی اضافه آستین، کمر و پاچه گرفته شد. هنرمندان هالیوودی همچون کری گرانت و گری کوپر نقش مهمی در رایج‌شدن این کت‌و شلوارهای جدید داشتند. طرح های هندسی جسورانه مانند راه‌راه و چهارخانه محبوب شدند.

ورزش و فعالیت بدنی همچنان در دهه ۳۰ رایج بود. ژاکت های ورزشی با شلوارهای فلانلی و پیراهن های گردن باز سبک های محبوب مردان در دهه 1930 بود که در فعالیت های ورزشی استفاده می کردند.

رایج‌ترین کلاه مردانه فدورا بود. کروات‌های پهن با طرح‌های هندسی رنگی، عصا، جعبه‌سیگار، کیف‌پول، حلقه، دکمه‌سردست و پوشت از اکسسوری‌های محبوب مردانه دهه ۱۹۳۰ بودند. در دهه 1930 برای اولین بار از پشم، به جای ابریشم، کراوات دوخته شد.

موی اغلب مردان کوتاه و طبیعی بود و با فرقی کج به یک طرف شانه می‌زدند. سبیل بیشتر در میان مردان مسن رایج بود.

مد کودکان در دهه 1930

لباس کودکان در دهه 1930 تقریباً مانند دهه قبل ادامه یافت. با این حال، مانند لباس زنانه، کمر لباس های دخترانه به حالت طبیعی بازگشت. تزیینات از گلدوزی، قیطان دوزی و رافل و پارچه های طرح دار تشکیل شده بود. یقه های پیتر پن به سلطنت خود ادامه داده و آستینهای پف دار و لباس‌های کوتاه برای دختران بسیار جوان محبوبیت زیادی داشتند. دختران بزرگتر لباس های بلندتری می پوشیدند که درست بالای زانوی آنها قرار می گرفت.

معمولا پسران در دهه ۱۹۳۰ ژاکت یا جلیقه را روی پیراهن های نخی می پوشیدند. لباس های ملوانی به ویژه برای پسران جوان به عنوان یک سبک محبوب شناخته می شود. شلوار کوتاه و پیراهن نخی و در پسران بزرگتر کت و شلوارهای پشمی رایج بود.

طراحان تاثیر گذار دهه 1930

دو نفر از برجسته ترین و تأثیرگذارترین طراحان مد دهه 1930 السا شیاپارلی (Elsa Schiaparelli) و مادلین ویونت (Madeleine Vionnet) بودند. شیاپارلی شانه های برجسته و پهن، برش های جسورانه و استفاده از زیپ را به دنیای مد آورد. او برای ماکسیمالیسم ارزش قائل بود و در قابل کوکو شنل به مینیمالیسم، سایه‌های کلاسیک سیاه و سفید اعتقاد داشت. شیاپارلی لباس های فانتزی با الهام از هنرمندان سبک کوبیسم و سورئالیسم، مانند سالوادور دالی و فرانسیس پیکابیا طراحی می‌کرد.

مادلین ویونت از مبتکران اولیه برش مورب (bias cut) بود که در دهه ۳۰ میلادی به روش بسیار محبوبی در برش لباس تبدیل شد. استفاده از این برش پارچه ابریشمی و کرپ مراکشی جلوه ای حیرت انگیز و احساسی ایجاد می‌کرد.

انتقال به دهه 1940

همانطور که قبلا گفته شد تقریباً دهه های ۳۰ و ۴۰ دوقلو هستند، زیرا وضعیت جنگ و بحران اقتصادی آنها را کنار هم نگه داشته بود، بنابراین مد دهه 30 ، در دهه 40 نیز ادامه داشت. دهه 1930 دهه تضاد لباس‌های ساده روز و لباس های پر زرق و برق شب است. جایی که رویای دنیای بهتر، از طریق چاپ های سرزنده بر روی لباس و استایل بازیگران هالیوود جلوه گر شد.

با پایان دهه ۳۰ ، سبک رایج شانه های پهن و چهار گوش، پیراهن‌های پشت باز و دامن های زیر زانو و سیلوئت ( V ) در دهه 1940 نیز ادامه داشت.

برگرفته از سایت thefashionfolks و Wikipedia