تاریخ مد و فشن – دهه ۱۹۵۰

مد در دهه ۱۹۵۰، دور از انقلابی و مترقی بودن، در بیشتر موارد از دهه قبل پیروی می کرد. برعکس دهه های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ که معتقد به پیشرفت بود، در نیمه قرن بسیار محتاط عمل می کرد. با وجود تایید قوانینی چون حق رأی زنان، کار و رانندگی با اتومبیل، آنها ترجیح دادند لباس هایی مجلل، کمرهای کرستی و دامن های پفی بپوشند. در این مطلب از مجله دنیای مد به بررسی مد دهه 1950 خواهیم پرداخت.

تحولات دهه ۵۰

در این دوره، بسیاری از کشورها در حال بازسازی پس از جنگ و ارتقای اقتصاد بودند و شکاف جنسیتی در دهه ۵۰ آشکار شد. در ابتدای دهه ۵۰ میلادی، صنعت سینما قدرت زیادی گرفت. چون تنها تفریح محبوب مردم، تماشای فیلم و رفتن به سینما بود. همین مسئله سبب شد تا طراحان مد و لباس از طریق سینما و ستاره‌های فیلم، مدل های جدید طراحی لباس زنانه و مردانه را به مردم نشان دهند.

سبک موسیقی راک اند رول (Rock and roll) محور اصلی دهه ۵۰ میلادی بود. این سبک موسیقی بسیار در بین جوانان نفوذ کرد و باعث تغییرات گسترده در دنیای مد شد. خطوط تولید ژاکت چرمی و جین، پوشیدن لباس هایی با الگوهای گلدار در بانوان، لباس های مخصوص مهمانی، شلوار کاپری و ژاکت کشباف پشمی در این دوره رونق گرفت. آدری هپبورن (Audrey Hepburn) به محبوبیت تعدادی از استایل های این دهه کمک کرد.

مد زنان در دهه ۱۹۵۰

مد در دهه ۵۰ مانند سبک اواخر دهه ۴۰ با دامن های بسیار بلند، کمرهای تنگ و شانه های شیب دار ادامه پیدا کرد. یکی دیگر از مدهای محبوب زنانه، دامن مدادی باریک بود. سرشانه های بدون اپل و گرد، سینه بندهای نوک تیز و کمرهای باریک و چسبان برای لباس زنانه این دهه طراحی شده بود. بلوز و شلوار جین و دامن بلند تنگ، در این دوره بسیار محبوب بود. همچنین لباس های بدون آستین یا با آستین پف کم، دامن های کلوش یا ترک، از دیگر لباس های محبوب آن دوران بودند.

لباس های روزمره شامل دامن و کت یا تی شرت و جنس پشمی می شد. جنس این لباس ها بیشتر با پارچه های ساده یا چاپی گل دار تولید می شد. ژاکت کشباف پشمی، کلاه ها کوچک یا کلاه با لبه های بزرگ و بشقابی بسیار رایج بودند.

در این دهه، پوشیدن شلوار برای زنان قابل قبول بود، اما حال و هوای مد در دهه 50 به سمت زنانگی و رسمی بودن گرایش داشت. این به ویژه در لباس های شب دیده می شد، چون لباس کوکتل به عموم مردم معرفی شد. این لباس‌ها بیشتر در مهمانی کوکتل پوشیده می شد و بین لباس‌های روز و لباس شب قرار داشتند.

شلوارهای کاپری، جامپرهای بافت و دامن‌های باله برای دختران در این دوره کاربردی شدند. ازجمله آیکن مدهای هالیوودی آن دوران می توان به آدری هپبورن، مرلین مونرو، گریس کلی، سوفیا لورن اشاره کرد که مدل لباس هایشان محبوب بودند.

مدل مو و زیبایی زنانه در دهه 50

مهم نبود در چه زمانی از روز، در طول این دهه بی عیب و نقص بودن ظاهر زنان اهمیت داشت. به همین دلیل، موها کاملاً مرتب، آرایش بدون نقص و استفاده از اکسسوری جذاب بود.

موها اغلب كوتاه و فر بودند، موی بلند در عقب با اکسسوری های ساده تزیین می شد یا دم اسبی می بستند. پس از آن کفش‌های معروف پنجه مشکی شانل در این دهه ظاهر شدند. تزئینات مجلل، از جمله مخمل و پوست تمساح در کفش استفاده می‌شد.

کلاه دیگر برای دهه 50 زیاد مورد استفاده نبود. در عوض، زنان بیشتر روسری می‌پوشیدند. عینک پروانه‌ای، کمربندهای بزرگ، لباس های پولکی به جای جواهرات واقعی پوشیده می شد. انگشترها و دستبندهای بزرگ به یکی از لوازم اصلی تبدیل شدند.

مد مردان در دهه ۱۹۵۰

تاریخچه مد مردانه در دهه ۱۹۵۰ همچنان به صورت کت و شلوار بود. شانه ها گشاد و کت ها جعبه ای با پارچه ای خاکستری بسیار رایج بود. که با پیراهن، کراوات و دستمال جیبی پوشیده می شد. کت های توئید یا چارخانه که با شلوارهای غیرهمسان منطبق می شد نیز محبوب بودند. یقه های باز در لباس های روزمره مردان دهه 50، مد بود.

در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم، خیاطان در لندن، کت و شلوار تنگ با یقه مخملی معرفی کردند. در حالی که مردان شیکپوش و طبقه بالا این کت و شلوارها را می پوشیدند، در اوایل دهه 1950، مردان جوان طبقه کارگر نیز شروع به تطبیق سبک خود کردند. این مردان با نام مستعار «پسران تدی»، شلوارهای بسیار تنگ، ژاکت‌هایی با یقه مخملی می‌پوشیدند و موهای خود را چرب می‌کردند. اصطلاح پسران تدی (Teddy Boys) که کفش های نوک تیز، شلوارهای تنگ و کت هایی بلند از جنس ترمه مخمل می پوشیدند، باب شد. این سبک محبوب و نشان دهنده مرد جوان سرکش طبقه کارگر بودند.

مد جوانان در امریکا و اروپا، تحت تأثیر ستاره ها و خوانندگان سرکش هالیوود قرار گرفت. مارلون براندو با ژاکت چرمی و جیمز دین و الویس پریسلی ازجمله آیکن مدهای آن دوره بودند. مردان جوان در ایالات متحده شروع به پوشیدن شلوار جین، تی شرت سفید و ژاکت چرمی کردند. مدل موی با پشت مو و براق را انتخاب کردند.

با وجود رواج سبک جدید در بین مردان جوان اروپا و امریکایی، لباس‌های رسمی روز و شب برای مردان در طول دهه 1950 به همان شیوه ادامه یافت. کت و شلوارهای دهه ۴۰ حفظ شدند، در حالی که کراوات های باریک مد شد. بزرگترین تغییر در لباس رسمی مردان افزایش رنگ بندی بود.

مدل موی آقایان در دهه 50

موهای مردان فرق کنار باز می‌شد ولی با “کرم بریل” به عقب شانه می شدند. در دهه ۱۹۵۰ نوجوانان به صورت گروهی جداگانه در مد ظاهر شدند. مدهای آنها تحت تأثیر ستارگان آمریکایی و به صورت کت و شلوار جین چرمی بود.

لباس کودکان در ۱۹۵۰

مد کودکان در دهه 1950 بازتاب مد بزرگسالان بود. دختران جوان لباس هایی با دامن کلوش پایین زانو و آستین های پفی و اکسسوری های هماهنگ می پوشیدند. در حالی که پسران جوان گزینه های غیررسمی تری داشتند.

مد کودکان در دهه ۱۹۵۰، پوشیدن شلوار جین برای پسرها و پیراهن‌های رنگارنگ و طرح‌دار آستین کوتاه و یقه‌دار گزینه‌های محبوب برای پوشیدن روزمره بودند.

برای موقعیت‌های غیرر رسمی، دختران می توانستند بلوز و دامن پفی را با یک کت یا ژاکت کشباف بپوشند. پارچه های راه راه، گلدار، چهارخانه، پاپیون و… در تزیین لباس‌های دخترانه دیده می‌شوند. در مهمانی و مدرسه، این ظاهر همیشه با جوراب‌های سفید تا مچ پا و کفش چرمی مشکی براق و موهای آراسته، مزین به یک روبان یا دو پاپیون، دیده می شد. دختران می توانستند در محیط‌های غیررسمی کت و شلوار یا لباس‌های ورزشی نیز بپوشند.

منبع: سایت fashionhistory