پاپ آرت جنبشی هنری بود که در سال های دهه ۶۰ در انگلستان و آمریکا به وجود آمد. این هنر جالب و فانتزی کم کم مور توجه طراحان لباس قرار گرفت و از آن در طراحی لباس ها ایده گرفتند. در این مطلب از مجله دنیای مد قصد داریم به بررسی تاثیر هنر پاپ آرت بر دنیای مد خواهیم پرداخت.
تاریخچه سبک پاپ آرت
واژه “پاپ آرت” (popular art) یعنی هنر مردمی یا هنر عامه است. این اصطلاح را جان مک هیل در سال ۱۹۵۴ به وجود آورد و در سال ۱۹۵۸ برای اولین بار کلمه Pop Art در مجله Architectural Digest چاپ شد. این جنبش هنری در واقع یک هنر پست مدرن است که در اواخر دهه ۱۹۵۰ در انگلستان متولد و در امریکا به کمال رسید و تا اوایل دهه ۱۹۷۰ ادامه داشت و نگاهی انتقادی به مصرف گرایی و فرهنگ عامه دارد.
هنر پاپ را دادای نیمه دوم قرن بیستم نامیدند. وجه اشتراک هنر پاپ در امریکا و بریتانیا در استفاده از تصاویر کتاب های مصور (کمیک)، آگهی های تبلیغاتی، بسته بندی و تصاویر تلویزیون و سینمایی بود. پاپ آرت در آغاز در ایالات متحده به عنوان واکنشی در برابر سبک اکسپرسیونیسم انتزاعی مورد توجه قرار گرفت.
سبک پاپ آرت در دنیای مد
هنر پاپ آرت به سرعت وارد دنیای مد و فشن شد. اندی وارهول (Andy Warhol)، از هنرمندان معروف سبک پاپ، کار خود را به عنوان یک تصویرگر مد در مجله ووگ شروع کرد. ارتباط نزدیک طراحان مد با وارهول سبب شد تا طراحان از تصویر سازی های او الهام بگیرند. طراحانی مانند ورساچه، دیور و ایو سن لوران در برخی از کالکشن های خود متاثر از این سبک بودند. کالکشن جذاب سال ۱۹۶۶ ایو سن لوران و کالکشن بهار ۱۹۹۱ ورساچه انقلابی در این عرصه ایجاد بودند.
هنرمندان دیگری که از این سبک در کارهایشان بهره می‌برند جرمی اسکات (Jeremy Scott) و پرادا هستند. طراحی کالکشن ۲۰۱۴ جرمی اسکات برای برند موسکینو (Moschino) نمونه‌ای از لباس‌های با سبک پاپ ارت در دنیای مد است. کار‌های این دو هنرمند تازه، فانتزی، پر از طرح و رنگ‌های شاد و المان‌های عجیب و جذاب است.
ویژگی های سبک پاپ آرت
هنر پاپ آرت ویژگی‌های کلی و جذابی دارد که باعث متفاوت و خاص بودن آن می‌شود. در این هنر از رنگ‌ها کاملا گرافیکی، شاد و تند استفاده می‌شود، پالت رنگی در Pop Art فراوان است و شامل: زرد، سبز، آبی، قرمز، صورتی می‌باشد.
در هنر پاپ آرت شاهد استفاده از تصاویر هنرمندان، افراد مشهور و همچنین شخصیت‌های کتاب‌های کمیک و سینما هستیم. شبیه‌سازی از رسانه‌ها و فر‌آورده‌های مردمی هم در این هنر دیده می‌شود. به عنوان مثال، تصاویر قوطی‌های نوشابه پپسی و کوکاکولا، کنسرو سوپ، روزنامه، حباب لامپ در هنر پاپ آرت دیده می‌شود.
هنرمندان سبک Pop Art
یکی از بنیان‌گذاران هنر پاپ، اندی وارهول بود که اندیشه‌هایی عجیب و آوانگارد داشت. اولین کار او با الهام از محصولات و تولیدات داخلی امریکا بود (سوپ کمپبل) و (بطری کوکاکولا) بود.
ریچارد همیلتون و ادواردو پاولوزی گروه وزو ایندپندنت را تأسیس کردند، که مهم‌ترین حرکت این سبک در سراسر انگلستان بود. در دهه ۱۹۶۰ جنبش هنری پاپ را پیتر بلیک، پاتریک کالفیلد، داوید هکنی، آلان جونس و پیتر پیلیپس ادامه دادند.
در اولین سال‌های ۱۹۶۰ هنر پاپ به آمریکا رسید و در کار هنرمندانی مثل جیم دینه، جاسپر جونس، روی لیختنشتاین و روبرت راشنبرگ تأثیر گذاشت. یکی از مهم‌ترین هنرمندان این سبک اندی وارهول بود.
هنرمندان این سبک معتقد بودند مبتذل‌ترین عناصر فرهنگی جامعه نیز قابلیت زیبا و هنری بودن را دارند. خالقان پاپ آرت به تاثیرگذاری بر فرهنگ عامه شهری تاکید داشتند. در امریکا، پاپ آرت قدرت و نفوذ فراوانی داشت و به نوعی واکنشی بر اکسپرسیونیسم انتزاعی و باورهای دادائیستی بود.
از هنرمندان زن مشهور و موفق این سبک می‌توان به یایویی کوساما (Yayoi Kusama) اشاره کرد. او در زمینه‌های نقاشی، مجسمه سازی، کلاژ، هنر محیطی و طراحی صحنه کار می‌کند.