مد دهه ۱۹۱۰ با رفاه و وفور عجیبی شروع شد و تا قبل از شروع جنگ بزرگ بسیار مورد توجه بود. در این مطلب از مجله دنیای مد به تاریخ مد در دهه 1910 میلادی می‌پردازیم.
در سال‌های اولیه‌ی دهه ۱۹۱۰ سیلوئت کلی لباس‌های مد روز، کشیده‌تر و باریک‌تر شد. یکی از مهم‌ترین اتفاقات این دهه برگزاری اولین فشن‌شوی واقعی توسط اولین کوتوریست زن، جین پاکین بود. دومین رویداد مهم، شروع جنبش هنری آرت‌دکو و تاثیرات بسیار واضح آن بر کار طراحان است.
اما از اثرات جنگ بزرگ، بر مد این دوره می‌توان به کاربردی‌شدن مد و فشن در طول سال‌های جنگ ( ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ ) اشاره کرد. تغییر فرم لباس‌ها در طول جنگ بدلیل ضرورت مشغول بکار شدن زنان، به جای همسران در جنگ، بود تا برای فعالیت‌های کاری راحت‌تر باشند.
برش‌های لباس‌ها ساده‌تر و رنگ لباس‌ها تیره‌تر و استایل مونوکروم شد. در سال ۱۹۱۵ مجلات، پیراهنی با دامن کوتاه‌تر و تنگ‌تر نسبت به مدل‌های قبلی را معرفی کردند که دست‌و پاگیر نبود. در این شرایط طراحانی مانند کوکو شنل با ایده‌های جدید سعی کردند با وضعیت مردم و جامعه هماهنگ شوند.
استایل در دهه ۱۹۱۰
معروف‌ترین فرم لباس زنانه در این دهه تونیکی بود که روی یک دامن ساده پوشیده می‌شد. تونیک‌ها فرم A-Line داشتند و دامن‌ها (hobble) در کمر و ران، گشاد و در قسمت مچ نسبتا تنگ بودند. در اوایل دوره و قبل از جنگ خط کمر بالاتر از حد طبیعی بود و تقریبا زیر سینه و به سبک لباس‌های اوایل قرن نوزدهم بود. در اواسط دهه و هنگام جنگ خط کمر به جای طبیعی خود برگشت. تونیک‌ها بلندتر و دامن‌ها گشادتر و کوتاه‌تر شد تا زنان به‌راحتی بتوانند فعالیت کنند.
مد زنان در دهه ۱۹۱۰
مد، بعد از جنگ کاملا متحول شد. در ۱۹۱۹ خط کمر به پایین‌تر از حد طبیعی رسید و یقه هفت در اندازه‌های مختلف وارد مد زنانه شد. در حضورهای شهری یا مسافرت زنان کت (با برشی شبیه به تونیک‌های قبل از جنگ) و دامن می‌پوشیدند. کت‌های خز هم در این زمان به یکی از آیتم‌های محبوب زنانه در مد دهه 1910 تبدیل شدند. زنان مدرن کلاه‌هایی تزئین شده، شال گردن خز و یا روسری‌هایی ست با لباس‌هایشان، استفاده می‌کردند. از دیگر اکسسوری‌های این دوران می‌توانیم به دستکش‌های لوله‌ای (شبیه به ساق‌دست) اشاره کنیم.
کفش‌ها پاشنه‌های بلند منحنی و تزئینات بیشتر از قبل داشتند. البته در سال‌های جنگ کفش‌های زنانه ساده بود و پنجه‌ای گرد و پاشنه‌ای کوتاه داشت. کلاه‌های زنانه نیز از ابتدا تا انتهای دهه ۱۹۱۰ کم‌کم ساده‌تر و کوچک‌تر شد.
زیبایی در دهه ۱۹۱۰
موی کوتاه که از سال ۱۹۰۹ در صحنه‌ی مد پاریس معرفی شده بود در طول جنگ هم در انگلستان به‌عنوان استایلی آوانگارد گسترش یافت. آرایش صورت زنان در طول این دهه طبیعی بود. ابروها نازک، رنگ لب سرخ طبیعی و گونه‌ها شاداب و صورتی بودند.
از مهم‌ترین رنگ‌هایی که در مد دهه ۱۹۱۰ استفاده می‌شد، می‌توان به رنگ‌های روشنی همچون هلویی، صورتی و بنفش روشن اشاره کرد. البته در اواخر دهه، رنگ‌های تیره‌ای مثل خاکستری، مسی و سرمه‌ای در ترکیب لباس‌ها بیشتر شد.
مد مردان در دهه ۱۹۱۰
در مد مردان دهه 1910 نسبت به دهه‌ی قبل تغییر چندانی به وجود نیامد. لباس اصلی آقایان همچنان سه تکه (کت، شلوار و جلیقه) بود که پیراهن، کلاه، کفش و سایر اکسسوری‌ها به آن اضافه می‌شد. معمولا رنگ دو تکه همرنگ بود (گاهی کت و جلیقه، شلوار و جلیقه و یا کت و شلوار) و تکه سوم از رنگی متضاد انتخاب می‌شد. دکمه‌ی کت‌ها کمی پایین‌تر از قفسه سینه بسته می‌شد و گاهی کت‌ها یقه‌ی بسیار کوچکی داشت.
رسمی‌ترین لباس مردانه کت بلند دنباله‌داری با برش اندامی که با پاپیون سفید و پیراهن سفید پوشیده می‌شد. تاکسیدوها هم با یقه شال ساتن و تک دکمه با پیراهنی سفید و کروات مشکی یا تیره در مهمانی‌های شام خارج از خانه استفاده می‌شد. در زمستان هم از پالتو و کت‌های خز استفاده می‌کردند. یقه‌ی پیراهن‌های مردانه بلند و سخت بود.
کت بلیزر راه‌راه (به رنگ آبی یا رنگی روشن) با جیب‌های از رو دوخت شده، برای ورزش یا قایق‌رانی استفاده می‌شد. کت دیگری به نام Norfolk از پارچه تویید هم در دهه 1910 در موقعیت‌های کژوال یا تفریحی و ورزشی استفاده می‌شد. این کت روی قسمت سینه در هر دو طرف جیب و کمربندی پارچه‌ای داشت و برای موقعیت‌هایی مانند شکار یا بازی گلف با جورابی ساق‌بلند (کشیده شده روی شلوار) و همراه با بوت چرم پوشیده می‌شد.
در مد دهه 1910 ، کلاه ابریشمی مخصوص طبقات بالای اجتماع و موقعیت‌های رسمی بود. کلاه هامبورگ نیمه‌رسمی و کلاه‌هایی مثل فدورا و کلاه تخت قایق‌رانی برای موقعیت‌های غیررسمی مورد استفاده قرار می‌گرفت. در سفر هم از کلاه پاناما استفاده می‌کردند و مردان طبقات پایین از کلاه newsboy استفاده می‌کردند.
مد کودکان در دهه 1910
بچه‌ها در دهه 1910 برای اولین بار لباس روزمره و رسمیشان جدا شد. دخترها شبیه مادرانشان لباس می‌پوشیدند و پیراهن‌هایشان کوتاه‌تر شد. لباس پسربچه‌ها هم تحت‌تاثیر جنگ، الهام‌گرفته از لباس نظامی بود.
از طراحان تاثیرگذار این دهه علاوه بر پائول پویرت می‌توانیم به دوثت و فورچونی اشاره کنیم. دوثت در بیشتر کارهایش از رنگ‌های روشن پاستلی و زرق و برق استفاده می‌کرد و با تغییر دادن متریال و سبک خود سعی می‌کرد ذائقه‌های متفاوت در مد را تحت تاثیر قرار دهد. اما فورچونی در طراحی لباس از تکنیک‌های تا زدن و چین‌دادن و رنگ‌کردن پارچه‌ها استفاده می‌کرد و هر یک از کارهایش اثری بی‌مانند و با رنگی منحصربه‌فرد بود.
برگرفته از سایت thefashionfolks و Wikipedia